Ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της Nintendo έκλεισε με τον θάνατο του Hiroshi Yamauchi, ο οποίος απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 85 ετών.
Ο Yamauchi διετέλεσε πρόεδρος της εταιρείας για 53 χρόνια από το 1949 μέχρι το 2002, όταν και τον διαδέχτηκε ο σημερινός πρόεδρος Satoru Iwata, και του πιστώνεται η εκπληκτική πορεία της εταιρείας από κατασκευάστρια καρτών σε κολοσσό της βιομηχανίας gaming και του home entertainment.
Παρά την αποχώρηση του λόγω ηλικίας, ο Yamauchi συνέχισε να βρίσκεται κοντά στην εταιρεία και μάλιστα μέχρι το θάνατο του είχε στην κατοχή του τις περισσότερες μετοχές της εταιρείας από κάθε άλλον.
Ο Ιάπωνας επιχειρηματίας Hiroshi Yamauchi γεννήθηκε το 1927. Υπήρξε ο τρίτος πρόεδρος του Nintendo, ενώ μπήκε στην εταιρεία το 1949 και παρέμεινε εκεί ως το 2002, οπότε και τον διαδέχθηκε ο Satoru Iwata.
Ενώ, έγινε ο κύριος μέτοχος της ομάδας baseball Seattle Mariners το 1992, που τώρα μανατζάρεται από τον πρώην πρόεδρο της Nintendo Αμερικής, Howard Lincoln.
Τον Μάρτιο του 2012, ο Yamauchi ήταν ο 12ος πλουσιότερος άνθρωπος στην Ιαπωνία και ο 49ος πλουσιότερος στον κόσμο, με καθαρά κέρδη γύρω στα $2.5 δις.
Την περίοδο του θανάτου του ήταν ο 2ος μεγαλύτερος μέτοχος της Nintendo.
ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ
Το 1949, ο παππούς του Yamauchi, Πρόεδρος της Nintendo, υπέστη εγκεφαλικό. Μια που δεν είχε άλλο διάδοχο, ζήτησε από τον Yamauchi να πάει απ’ευθείας στην Nintendo για να αναλάβει την προεδρική θέση.
Για το λόγο αυτό έπρεπε να εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιο Waseda. Ο Yamauchi θα αποδεχόταν την θέση μόνο αν ήταν το μοναδικό μέλος της οικογένειας που θα εργαζόταν στην Nintendo. O παππούς του δέχθηκε, με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος ξάδελφός του, να πρέπει να απολυθεί.
Εξ’αιτίας του νεαρού της ηλικίας του και την έλλειψης εμπειρίας οι εργαζόμενοι δεν τον εμπιστεύονταν και πραγματοποίησαν και απεργία για να τον κάμψουν. Αντίθετα όμως από τις προσδοκίες, εκείνος απέλυσε αρκετούς από τους παλαιότερους εργαζόμενους που τον αμφισβήτησαν, άλλαξε το όνομα της εταιρείας σε Nintendo Karuta και μετέφερε τα κεντρικά της στο Kyoto.
Ενώ, τέλος, ήταν ο μόνος κριτής των εν δυνάμει νέων προιόντων, καθώς έδινε έγκριση για να εισχωρήσουν στην αγορά, μόνο σε εκείνα που εμπιστευόταν το ένστικτό του.
Ε.Α.
